Rozdział 2

Powoli otworzyłem powieki. Obróciłem głowę na poduszce i zauważyłem, że Magnus jeszcze śpi. Uśmiechnąłem się . Śpiąc wyglądał tak niewinnie. Aż trudno by było pomyśleć, że na co dzień jest brokatowym chłopakiem Nocnego Łowcy. Postanowiłem lekko wtulić się w niego. Przejechałem ręką po jego nagim torsie a głowę oprałem o ramię. Magnus nawet nie otworzył oczu ale za to na jego twrzy powstał łobuzerski uśmieszek. Leżał jednak dalej w nadziei, że tego nie widziałem. Ja jednak doskonale wiedziałem, że on już nie śpi. Nie chciałem jednak już wstawać. Myślami wciąż błądziłem we wczorajszym wieczorze i niezwykle namiętnej nocy. Niemal czułem jak jego wargi na swoich. Jego ręce błądzące po moich plecach i torsie. Nie sądziłem, że przeżyję coś tak wyjątkowego. Miałem nadzieję na kilka pocałunków. Jednak wczoraj mój rozsądek poszedł w odstawkę i mimo mojej nieśmiałości zrobiłem to. Co od pocałunku w Alicante dało mi więcej pewności siebie. Wiedziałem już, że kiedy następnym razem przyjdę do Magnusa to nie skończy się na pocałunku. O nie..Już zacząłem sobie wyobrażać jak ja i on ... Dość! Alec ogarnij się! Przyłapałem się na brudnych myślach. Co było dla mnie nowością. Jeszcze o nikim nie myślałem w taki sposób. Z rozmyślań wyrwał mnie Magnus, który zaczął głaskać mnie po włosach. Zdałem sobie sprawę, że od dłuższego czasu mi się przygląda. Odruchowo zarumieniłem się. Tak jakbym sądził, że Magnus może odczytać moje myśli. 

- I jak tam poranek Groszku pachnący? - zapytał.

- Groszku pachnący? - spytałem i zacząłem się śmiać.

- Chciałem wypróbować nowe powiedzenie. 

- Nie Magnus... To nie przejdzie... - stwierdziłem po czym pocałowałem go. Zacząłem jeździć rękoma po jego karku gdy ten odsunął się lekko ode mnie.

- Pora wstawać kochanie. - szepnął mi do ucha.

Wydałem z siebie westchnienie niezadowolenia. Ale wygramoliłem się z łóżka i szybko założyłem wczorajsze ciuchy. Jeszcze nie wprowadziłem się do Magnusa więc musiałem nosić ubrania z dnia poprzedniego. A przynajmniej wtedy kiedy musiałem zostać na noc. Co zdarzało mi się dość często. Było to jednak najczęściej spowodowane zwykłym zmęczeniem. Jednak po dzisiejszej nocy to miało się zmienić. Nim się obejrzałem Magnusa już nie było w pokoju. Wyszedłem więc z sypialni i udałem się do kuchni. Tam zastałem go robiącego śniadanie. Jego włosy już były obsypane brokatem chodź nie miałem pojęcia jak to zrobił tak szybko. Przytuliłem go zajrzałem przez ramię. Okazało się, że Magnus smażył jajecznicę. Mmmm... Pycha. Po chwili jednak odsunąłem się od niego, z zamiarem nakrycia stołu. 

- Ej! - powiedział Magnus.

- Co? - zapytałem zdezorientowany.

- Dlaczego sobie poszedłeś? Z twoją pomocą śniadanie na pewno wyjdzie mi lepiej.

Nie spodziewałem się takiej uwagi, ale z przyjemnością wtuliłem się w niego znowu wodząc palcami pod jego koszulą.

- Alexandrze..- odezwał się po chwil  Magnus.

- Tak skarbie?

- Miałeś mi pomóc a nie rozpraszać. 

Zaśmiałem się cicho. 

- Sądziłem, że jestem wystarczająco pomocny. - po tych słowach Magnus odwrócił się do mnie i pocałował krótko. Zbyt krótko. W tym momencie zadzwoniła moja komórka. 

- Wybacz na chwilę. - powiedziałem i wyjąłem telefon. 

Spojrzałem na ekran i zobaczyłem komunikat:

1 Nieodebrana wiadomość od : Isabelle

Otworzyłem ją i przeczytałem.

" Alec przyjeżdżaj teraz. Potrzebuję pomocy. "

Czytam ją kilka razy mimo tego, że ma tylko dwa zdania. Magnus spogląda na moją twarz i mówi :

- Kochanie co się...

Ale nim kończy to zdanie ja już pędzę do drzwi wejściowych.

______________

Jak wam się podoba?

Komentujcie

Opowiadanie możecie też czytać na wattpad.com konto : Magnusowaa

Miłego czytania! Kocham was! :*

Magnusowa